Гіпопотам також вийшов на прогулянку, щоб поїсти свіжої зеленої трави.
Flodhest var der også. Hun gikk en tur og spiste litt fint grønt gress.
Flodhest var der òg. Ho gjekk ein tur og åt litt fint grønt gras.
Гіпопотам не побачив Зайця і ненароком наступив йому на лапу. Заєць закричав на Гіпопотама: “Гей, ти, незграбо! Хіба ти не бачиш, що наступив на мою ногу?”
Flodhest så seg ikke for, så hun var uheldig og tråkket på foten til Kanin. Kanin skrek og begynte å rope til Flodhest: «Hei, Flodhest! Ser du ikke at du tråkker på foten min?»
Flodhest såg seg ikkje for, så ho var uheldig og trakka på foten til Kanin. Kanin skreik og byrja å ropa til Flodhest: «Hei, Flodhest! Ser du ikkje at du trakkar på foten min?»
Гіпопотам сказав: “Вибач мені. Я не побачив тебе. Будь ласка, вибач!”
Але Заєць не слухав і продовжував кричати: “Ти це зробив навмисно! Колись ти за це заплатиш!”
Flodhest ba om unnskyldning til Kanin: «Jeg er lei meg, vennen min, jeg så deg ikke. Vær så snill å tilgi meg!» Men Kanin ville ikke høre, og han ropte til Flodhest: «Du gjorde det med vilje! En dag kommer du til å få se! Dette kommer til å straffe seg!»
Flodhest bad om unnskyldning til Kanin: «Eg er lei meg, venen min, eg såg deg ikkje. Ver så snill å tilgje meg!» Men Kanin ville ikkje høyra, og han ropte til Flodhest: «Du gjorde det med vilje! Ein dag kjem du til å få sjå! Dette kjem til å straffa seg!»
Заєць пішов до Вогню і сказав: “Підпали Гіпопотама, коли він вийде з води пастися. Він наступив мені на лапу!”
Вогонь відповів: “Добре, мій друже. Зроблю так, як ти просиш”.
Da dro Kanin for å finne Ild, og han sa: «Dra og brenn Flodhest når hun kommer ut av vannet for å spise gress. Hun tråkket på meg!» Ild svarte: «Ikke noe problem, Kanin, vennen min. Jeg skal gjøre akkurat det du ba meg om.»
Då drog Kanin for å finna Eld, og han sa: «Dra og brenn Flodhest når ho kjem ut av vatnet for å eta gras. Ho trakka på meg!» Eld svara: «Ikkje noko problem, Kanin, venen min. Eg skal gjera akkurat det du bad meg om.»
Трохи згодом, якраз тоді, коли Гіпопотам їв траву біля річки, раптом почулося: “Шух!” Спалахнув вогонь. Полум’я охопило шерсть Гіпопотама.
Senere spiste Flodhest gress langt fra elvebredden da det plutselig sa «svisj!» Ild ble til flammer. Flammene begynte å brenne håret til Flodhest.
Seinare åt Flodhest gras langt frå elvebreidda då det plutseleg sa «svisj!» Eld vart til flammar. Flammane byrja å brenna håret til Flodhest.
Гіпопотам почав кричати і побіг до води. Уся його шерсть згоріла. Гіпопотам заплакав: “Мою шерсть спалив вогонь! Моя шерсть згоріла! Моя прекрасна шерсть!”
Flodhest begynte å gråte og løp mot vannet. Alt håret hennes brant opp i ilden. Flodhest gråt: «Håret mitt har brent opp i ilden! Du brente alt håret mitt! Håret mitt er borte! Det vakre, vakre håret mitt!»
Flodhest byrja å gråta og sprang mot vatnet. Alt håret hennar brann opp i elden. Flodhest gret: «Håret mitt har brunne opp i elden! Du brann alt håret mitt! Håret mitt er borte! Det vene, vakre håret mitt!»
Заєць радів, що Гіпопотам залишився без шерсті. З того часу Гіпопотам не відходить далеко від води, тому що боїться вогню.
Kanin var glad for at håret til Flodhest brant. Og den dag i dag, av frykt for ilden, går ikke flodhesten langt fra vannet.
Kanin var glad for at håret til Flodhest brann. Og den dag i dag, av frykt for elden, går ikkje flodhesten langt frå vatnet.
